کد مطلب:27835 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120

خدایا! هر کس او را دوست می دارد، دوستش بدار، و هر کس دشمنش م












269. پیامبر خداصلی الله علیه وآله: هر كه من مولای اویم، علی مولای اوست. خدایا! هر كس او را دوست می دارد، دوست و هر كس او را دشمن می دارد، دشمن بدار.[1].

270. پیامبر خداصلی الله علیه وآله: این [علی]، ولیّ هر كس است كه من مولای اویم. خدایا! هر كس او را دوست می دارد، دوستش بدار. خدایا! هر كس او را دشمن می دارد، دشمنش بدار.[2].

271. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - روز غدیر خم -:خدایا! هر كس من مولای اویم، علی مولای اوست. خدایا! هر كس او را دوست می دارد، دوستش بدار و هر كس او را دشمن می دارد، دشمنش بدار و هر كس وی را یاری می كند، یاری اش كن و هر كس او را كمك می كند، كمكش كن.[3].

272. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - در حَجّة الوداع -:هر كس كه خدا و پیامبرش مولای اویند، این [علی] مولای اوست. خدایا! هر كس او را دوست می دارد، دوستش بدار و هر كس وی را دشمن می دارد، دشمنش بدار. خدایا! با هر كس از مردم كه به او محبت دارد، دوست و با هر كس كه وی را دشمن می دارد، دشمن باش.[4].

273. تاریخ دمشق - به نقل از عمرو ذو مر و سعید بن وهب و زید بن یثیع -: شنیدیم كه علی علیه السلام در رُحْبه[5] می فرماید: «شما را به خدا سوگند می دهم، هر كس كه شنیده پیامبرصلی الله علیه وآله در روز غدیر خم چه گفته است، برخیزد».

پس سیزده نفر برخاستند و گواهی دادند كه پیامبر خدا فرمود: «آیا من به مؤمنان از خود آنها سزاوارتر نیستم؟». گفتند: آری، ای پیامبر خدا! پس دست علی علیه السلام را گرفت و گفت: «هر كس من مولای اویم، این، مولای اوست. خدایا! هر كس او را دوست می دارد، دوستش بدار و هر كس با وی دشمنی می كند، با او دشمنی كن، و هر كس كه او را دوست می دارد، دوستش بدار و هر كس از او نفرت دارد، از او نفرت داشته باش. و هر كس او را یاری می كند، یاری اش كن، و هر كس او را وا می گذارد، وا بگذارش».[6].

274. پیامبر خداصلی الله علیه وآله: خداوند، دشمن كسی است كه با علی دشمنی ورزد.[7].

275. پیامبر خداصلی الله علیه وآله: هر كس من مولای او هستم، علی مولای اوست. خدایا! هر كس او را دوست می دارد، دوستش بدار، و هر كس دشمنش می دارد، او را دشمن بدار، و به هر كسْ او را كمك می كند، كمك كن، و هر كس را كه یاری اش می كند، یاری ده و هر كس را كه او را وا می نهد، وا بنه، و دشمنش را وا گذار.

[خدایا!] تو خود برای او و فرزندانش باش، و به نیكی جانشین او در میانشان شو، و در آنچه به آنان می دهی بركت ده، و آنان را با روح القدس تأیید فرما، و در زمین به هر سو رو كردند، حفظشان كن، و امامت را در میان آنان قرار ده، و از هر كه اطاعتشان كرد، سپاسگزاری كن، و هر كس را كه نافرمانی شان كرد، هلاك گردان كه تو نزدیك و اجابت كننده ای.[8].

ر. ك: ج 2، ص 237 (واقعه غدیر).









    1. مسند ابن حنبل: 18506/401/6، فضائل الصحابة: 1017/597/2.
    2. سنن ابن ماجة: 116/43/1، فضائل الصحابة: 1042/610/2.
    3. المعجم الكبیر: 3514/17/4 و 5097/204/5.
    4. المعجم الكبیر: 2505/357/2، كنز العمّال: 32948/609/11.
    5. قریه ای در نزدیكی قادسیه و به فاصله یك روز راه پیاده از كوفه است. همچنین نام محله ای در كوفه است و به عرصه و فضای میان ستون خانه ها و یا مسجد نیز گفته می شود. (معجم البلدان: 33/3).
    6. تاریخ دمشق: 8687/209/42 و ص: 8688/210، الأمالی، طوسی: 459/255.
    7. اُسد الغابة: 1589/238/2، الإصابة: 2560/373/2، كنز العمّال: 32899/601/11.
    8. عیون أخبار الرضا: 227/59/2.